Grodzisko w Bajtkowie położone jest ok. 17 km na południowy zachód od Ełku. Obiekt jest usytuowany na wzniesieniu kemowym przylegającym do południowej zatoki jez. Bajtkowskiego. Pierwotnie od strony zachodniej i południowej wzgórze to oblane było wodami niewielkiego jeziora, zmeliorowanego w czasach nowożytnych. Obecny wygląd grodziska jest częściowo wynikiem przekształceń wzgórza w ostatnich fazach wczesnego średniowiecza a częściowo w okresie nowożytnym. Warownia, składa się z dwóch, oddzielonych od siebie majdanów, górnego i dolnego. Są to dwie platformy o półkolistym kształcie i mniej więcej tej samej wielkości, położone na różnej wysokości. Między majdanem górnym a dolnym jest ok. 5 m różnicy, a dzieli je stroma skarpa. Obydwie części otoczone były wałami, prawdopodobnie o konstrukcji skrzyniowej, szczególnie rozbudowanymi od strony północnej. Duże rozmiary i kształt wału w tym miejscu mogą wskazywać, że stanowił on podstawę pod drewnianą wieżę lub ganek. Tego typu zabieg fortyfikacyjny wynikał z chęci osłonięcia bramy wjazdowej, która prawdopodobnie znajdowała się w północno-zachodniej części grodu. Wejście na teren warowni, już we wnętrzu rozwidlało się, prowadząc do dolnego i górnego majdanu. Grodzisko w czasach nowożytnych zostało w dużym stopniu przekształcone (wyidealizowane), wchodząc w skład założenia parkowo-pałacowego. W północną część wału wkopana jest rozległa piwnica.

Obiekt wymieniany w literaturze od lat 20. XIX wieku pod nazwami Baitkowen, Baitenberg, Bajtkowo.

Datowanie: X-XIII w.