Domniemane grodzisko w Skomętnie Wielkim położone jest na wzniesieniu, przylegającym od zachodu do głębokiego na ok. 7 m jaru rzeczki Kalinki. Wzniesienie to o powierzchni ok. 80 arów jest częścią dość rozległej wyniosłości terenowej otoczonej niemal ze wszystkich stron terenami podmokłymi i torfowiskami. Niezabagniona jest tylko południowo-wschodnia partia wyniesienia, w poprzek której zbudowano drogę łącząca Ełk i Kalinowo. Przy zachodnim i północnym skraju wzniesienia znajduje się fałd terenowy. Podczas badań powierzchniowych Działu Archeologii Bałtów PMA w części północnej zaobserwowano, że oprócz ziemi zbudowany jest z różnej wielkości kamieni.  Być może jest to pozostałość jakichś obwałowań wzniesienia., choć nie można wykluczyć, że powstał w czasach nowożytnych. Na terenie wzgórza zlokalizowane są pozostałości niemieckiego gospodarstwa, na terenie którego w 1927 roku znaleziono skarb ozdób srebrnych datowany na wczesne średniowiecze.

Stanowisko znane w literaturze od XX w. pod nazwami: Skomentnen, Skomanten, Skomętno Wielkie.

Datowanie: XII-XIII w.